حضرت آيت ‏اللَّه العظمي سيدحسين طباطبايي بروجردي در حدود سال 1254 ش (1292 ق) در بروجرد به دنيا آمد و پس از فراگيري مقدمات در زادگاه خود راهي نجف اشرف گرديد. ايشان در نجف از استادان نامدار زمان از قبيل آخوند خراساني، شيخ‏الشريعه اصفهاني و سيدمحمدکاظم يزدي استفاده برد و به مدارج والاي علمي و فقهي دست يافت. آيت‏اللَّه بروجردي پس از اخذ اجازات متعدد اجتهاد، در بروجرد سکني گزيد و به امور علمي و مذهبي پرداخت. اما پس از مدتي، به اصرار فضلاي حوزه علميه قم، در سال 1324 ش راهي آن حوزه مبارک گرديد و زعامت آن را به عهده گرفت. حضور ايشان بر مسند زعامت حوزه علميه مانع اجراي نقشه‏هاي خائنانه رژيم پهلوي بود و شاه تا زمان حيات معظم له از اجراي برنامه‏هاي ضد ديني خود به صورت آشکار اجتناب مي‏کرد. آيت‏اللَّه بروجردي سال‏هاي متمادي بر مسند تدريس تکيه زد و شاگردان فراواني را تربيت کرد که حضرات آيات: شهيد مرتضي مطهري، سيد محمد حسيني بهشتي، جعفر سبحاني، علي‏پناه اشتهاردي، حسين نوري همداني، ناصر مکارم شيرازي، مجتبي محمدي عراقي، سيد مصطفي صفايي خوانساري و ده‏ها عالم فاضل از آن جمله‏اند. همچنين آثار متعددي از اين فقيه فرزانه به يادگار مانده‏اند که برخي از آنها بدين قرارند: جامع احاديث شيعه، طبقات رجال و حاشيه برکفايه. سرانجام اين عالم رباني و مرجع عظيم در دهم فروردين سال 1340 ش برابر با 13 شوال 1380 ق در 86 سالگي درگذشت و پس از تشييعي باشکوه، در کنار مسجد اعظم قم که از آثار ماندگار ايشان است به خاک سپرده شد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: